بررسی اثر گنادکتومی و تجویز طولانی مدت تستوسترون بر غده فوق کلیوی خرگوش های نر علی پرچمی و رحمت الله فتاحیان دهکردی

هدف از این مطالعه بررسی اثر گنادکتومی و تجویز طولانی مدت تستوسترون پروپیونات بر ساختار هیستومورفومتریک غده فوق کلیوی در خرگوش های نر بود.  15 خرگوش نر بالغ به گروه کنترل، گروه گنادکتومی شده و گروه گنادکتومی شده که با تستوسترون درمان شده، تقسیم شدند.  نتایج به دست آمده نشان داد که پس از گنادکتومی، تغییرات مورفولوژیکی قابل توجهی در شکل ظاهری و آرایش سلول های ناحیه گلومرولوزا مشاهده نشد، لیکن سلول های نواحی رتیکولاریس و فاسیکولاتا در گروه گنادکتومی شده در مقایسه با گروه کنترل، حجیم تر شده و بزرگ تر به نظر می رسند.  گنادکتومی سبب افزایش معنی دار حجم کلی غده فوق کلیوی شده بود (05/0p<).  در مقایسه با گروه کنترل، این افزایش حجم تنها در نواحی فاسیکولاتا و رتیکولاریس از نظر آماری معنی دار بود (05/0p<).  میانگین حجم سلول ها و میانگین حجم هسته آنها در گروه گنادکتومی شده نسبت به گروه کنترل در هر سه ناحیه مورد مطالعه افزایش یافته اما این افزایش تنها در نواحی فاسیکولاتا و رتیکولاریس از نظر آماری معنی دار بود (05/0p<).  تعداد و درصد توزیع سلول ها در هیچ یک از نواحی مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری با گروه شاهد نشان نداد (05/0p>).  تزریق طولانی مدت تستوسترون پروپیونات به گروه گنادکتومی شده به طور کامل سبب بازگشت تغییرات ساختاری مشاهده شده به حالت طبیعی شده، به گونه ای که هیچ یک از پارامترهای مورد مطالعه در گروه گنادکتومی شده ای که هورمون دریافت کرده اند، تفاوت آماری معنی داری با گروه شاهد نشان ندادند (05/0p>).